Dag 21: Alzingen (Lux) – Bergen op Zoom

Het heeft de hele nacht geregend en ik ben blij dat we gisteren alle spullen al in de caravan hebben opgeborgen; het enige dat nu nog nat wordt, zijn wij.

Het is 6:30 uur als we er uit gaan om te gaan douchen. Vanaf 8:00 uur gaat de slagboom open en dan willen we ook gelijk op pad.

Het ontbijt bestaat vandaag uit cracottes met kaas, thee voor Marijke en koffie voor mij. Nadat ik al het vuilnis heb weg gebracht, is het 7:45 uur en kan de caravan van de stroom af en kunnen de pootjes worden ingedraaid. Als de caravan is aangekoppeld, is het bijna 8:00 uur en rijd ik stapvoets naar de uitgang. De slagboom gaat klokslag 8:00 uur open en dan zijn we onderweg voor de laatste 300 kilometer.

Gaandeweg wordt het droog en komt er af en toe een flauw zonnetje door de wolken heen.

Het is in België opvallend rustig en dat rijdt erg ontspannen.

Het is even na 11:00 uur als we Nederland inrijden.

En 15 minuten later zijn we weer veilig thuis.

Het was een hele andere vakantie dan we vooraf bedacht hadden, maar de omstandigheden hebben ons wel ‘gedwongen’ om het rustig aan te doen en dat bleek uiteindelijk niet verkeerd. We hebben allebei genoten van de omgeving, de temperatuur, het lekkere eten en het zalige ‘niets moet’. We zijn voor ons gevoel heel erg goed uitgerust en hebben de accu weer kunnen opladen.

We zijn overigens allebei wel benieuwd wat deze vakantie ons aan kilootjes heeft opgeleverd?

Dag 20: Pont-de-Vaux – Alzingen (Lux)

Ik haal de 2 baguettes die ik gisteren al betaald heb op en als we gegeten hebben, kunnen we bijna gelijk vertrekken. We rijden een klein stukje over de Route National en komen dan weer op de A6 uit.

Het reisdoel is vandaag Camping Bon Accueil in Alzingen, Luxemburg. Het is 400 kilometer rijden en dat zal ons naar verwachting ongeveer 5 uur kosten.

Het navigatiesysteem leeft af en toe weer een eigen leven . Mogelijk dat de oorzaak gezocht moet worden in de voorruit, die een paar dagen voor onze vakantie is vervangen. Als we thuis zijn, zal ik eens langs de garage gaan.

Omdat we gisteren al getankt hebben en we met de caravan ongeveer 450 kilometer kunnen rijden tot er weer getankt moet worden, hoeven we pas in Luxemburg te tanken. Bijkomend voordeel is dat de brandstof, in ons geval diesel, daar veel goedkoper is.

Het is inmiddels rond 11;30 uur en op de borden boven de snelweg staat regelmatig een waarschuwing in verband met te verwachten slecht weer.

Het is even na 12:00 uur als we voor de laatste keer deze vakantie een tolpoortje passeren. We hebben weer erg veel voordeel gehad van onze PassLiberT, waardoor we stapvoets door kunnen rijden en de betaling achteraf via de creditcard gedaan wordt.

Het is inmiddels 13:45 uur als we in Alzingen zijn aangekomen, waar ik gelijk van de gelegenheid gebruik maak om de tank vol te gooien en dat voor slechts  € 0,95 per liter.

Het is nu nog maar een paar honderd meter en dan rechtsaf naar de camping; er staan al 2 andere combinaties te wachten. Als ik eindelijk aan de beurt ben –de eigenaresse is een Pietje Precies en alles moet volgens de regeltjes- zegt ze doodleuk dat er geen plek meer is. Mijn geluk is dat ze zegt mij te herkennen aan mijn snor (hoezo?  ) en dat blijkt ons geluk, want als ze vraagt of we een grote of kleine caravan hebben, zeg ik dat hij niet zo groot is, ongeveer 4 meter en dan heeft ze voor ons nog net een klein plekje op een hoek, maar dat maakt ons niet uit, zo lang we maar kunnen staan.

        

De camping staat inderdaad, op een paar gereserveerde plaatsen na, helemaal vol. We zien voornamelijk Engelsen en Nederlanders en dat was 2 jaar geleden toen we hier waren ook zo.

Na 15:00 uur besluiten we even een ommetje te maken in het dorp; misschien vinden we nog een leuk restaurant waar we op onze laatste avond, lekker en gezellig kunnen eten? Buiten de camping is inderdaad het bord ‘Complet’ verlicht en we zien een aantal combinaties onverrichter zake omkeren.

      

Restaurantjes genoeg, maar of niet gezellig, of de kaart staat ons niet aan, maar er zijn er ook die exorbitant duur zijn; dat is op zich niet erg, maar dan moet de ambiance goed zijn en ook de menukaart moet ons aanspreken en dat is dus niet zo .

We lopen op ons gemak terug naar de camping; we maken straks de bonenschotel, waar ik van de week het recept al had gescand. We drinken bij de caravan een glaasje rosé; scheelt weer een fles mee naar huis nemen .

              

Het is inmiddels 19;30 uur als we gaan eten. Het smaakt prima en dit recept gaan we zeker nog een keer maken.

Ik was in de caravan af en we drinken een kop koffie en dan loopt het al weer tegen 22:00 uur. De weersvoorspelling laat zien dat het zo gaat regenen en de verwachting is dat dit dan de hele nacht blijft, maar ook morgenochtend. Omdat we geen zin hebben om in de stromende regen op te moeten breken, ruimen we alles alvast in de caravan op, zo ook de stoelen en rol ik de luifel in.

Dag 19: Graveson – Pont-de-Vaux

Als we zijn opgestaan, douchen we en haal ik voor de laatste keer de baguettes bij de receptie. We hebben alle tijd van de wereld want we hoeven maar 325 kilometer te rijden en dat kost ons dan ongeveer 4 uur.

Als alles in de caravan zit en ik de pootjes heb ingedraaid, blijkt de caravan niet meer op de mover te reageren . Nu heb ik natuurlijk onderweg aan de stekker zitten sleutelen; het zal toch niet….. . Voor alle zekerheid sluit ik de caravan opnieuw op de stroom aan, vervang ik de batterijen, maar er gebeurt helemaal niks .

Dan zegt de buurman: “Welke knopjes gebruik jij? Ik moet de bovenste indrukken.”. Blijk ik de verkeerde knopjes in te drukken   . Hoezo heeft de vakantie ons cq. mij goed gedaan? We hebben die mover pas een jaar of 8 .

Het is uiteindelijk even na 9:30 uur, als we uiteindelijk kunnen vertrekken.

Het is erg rustig onderweg en we kunnen met een kruissnelheid van 100 km/u op de cruise control, relaxed rijden.

Het is 11:00 uur als we door een aantal Ferrari’s worden ingehaald. Blijven prachtige auto’s .

Als we in de buurt van Lyon komen, is het advies om de A46, die buiten Lyon om loopt, te nemen. Helaas blijkt daar ook sprake van een file en moeten we via de A42 nog verder omrijden.

We komen uiteindelijk na ruim 30 kilometer omrijden, weer op de A6 richting Macon terecht en niet veel later kunnen we de A6 verlaten.

Ik besluit nu vast te tanken, want dat scheelt morgenochtend weer.

Het is nog geen 14;30 uur als we de camping oprijden. Het blijkt dat ze vandaag pas weer zijn open gegaan; er was zo veel wateroverlast, dat ze de gasten hebben moeten weg sturen en de camping hebben moeten sluiten .

Omdat we hier al eerder zijn geweest, weet ik precies waar we moeten gaan staan, om te kunnen profiteren van de gratis Wifi .

Als ik de stroom aansluit, blijkt er gelijk kortsluiting te ontstaan en dat levert bij de overige gasten., die op de zelfde paal zijn aangesloten, zure gezichten op. Even later komt de campingeigenaar het verhelpen; de kortsluiting lag overigens niet aan ons.

Omdat het restaurant vanwege de wateroverlast ook gesloten is, blijft er niks anders over dan in de caravan ons eigen potje te koken.

       

Bij de receptie heb ik 2 ijsjes gehaald als toetje en dat is een prima afsluiting van ons onverwachte maaltje.

Als ik vervolgens voor Marijke thee wil zetten en tegelijkertijd voor mezelf koffie, klapt de zekering er uit; vergeten dat we nu maar 6 amp. hebben. Gelukkig is het slechts de zekering en als ik de stekker in een van de andere aansluitingen steek, hebben we weer gewoon stroom.

Het plan was oorspronkelijk om morgen naar Nancy te rijden en dan zaterdag naar huis, maar Nancy is maar 300 kilometer en dan bedenk ik me ineens dat we 2 jaar terug een prima laatste nacht hebben doorgebracht in Luxemburg en we besluiten daar naar toe te gaan; is slechts 400 kilometer, dus een goede 5 uur rijden.

Het loopt tegen 22:30 uur als we naar binnen gaan, waar we voor het slapen gaan, nog een aflevering kijken van Zone Stad.

Dag 18: Graveson

De dag begint met een komische noot als Marijke haar muts met bijpassende shawl niet helemaal goed opzet.

We blijven vandaag op de camping en ruimen, zonder dat er haast is, alles zo veel mogelijk op. Een van de voordelen van de manier waarop wij tegenwoordig op vakantie gaan, is dat je weinig rommel hebt cq. maakt en dus ook weinig op te ruimen hebt .

De tijdschriften gaan vanuit de caravan de auto in en levensmiddelen gaan terug in de diverse kastjes en dan hebben we het eigenlijk gehad.

      

We kunnen dus gewoon genieten van deze laatste dat op Camping Les Micocouliers.

              

Voordat we de skottel opbergen, gebruiken we deze om het laatste vlees te BBQ-en. Marijke heeft er weer een heerlijke salade van tomaten en mozzarella bij gemaakt en uiteraard hebben we nog een baguette.

Marijke drinkt het laatste beetje witte wijn en ik neem een alcoholvrij biertje.

Ik heb vanochtend bij de receptie al aangegeven dat ik vanmiddag wilde betalen en als ik bij het kantoortje kom, ligt daar de rekening al klaar.

We hebben hier 14 fantastische dagen gehad. De eigenaar, zijn vrouw en hun dochter hebben alles gedaan wat maar mogelijk was om het ons zo goed mogelijk naar de zin te maken. Daarnaast werkte het weer natuurlijk ook mee.

                    

We willen hier beslist nog een keer terug komen.

Dag 17: Saint Remy de Provence

Vandaag stap ik weer vroeg op de fiets. De rit voert me vandaag naar Arles, ongeveer 23 kilometer van de camping. Onderweg kom ik een veld vol zonnebloemen tegen en dat is pas de tweede keer deze vakantie.

Als ik terug kom op de camping, heb ik uiteindelijk bijna 50 kilometer gereden. We wilden eigenlijk vandaag op de camping blijven en morgen gaan lunchen in Saint Remy de Provence, maar omdat daar morgen weer markt is, besluiten we om er vanmiddag heen te gaan.

We parkeren de auto op het grote plein en nadat ik de parkeermeter op kenteken heb ingesteld, gaan we op zoek naar een gezellig terras en zo komen we uiteindelijk bij Gus Restaurant uit. We bestellen een karaf rosé en die wordt gelijk met crostini’s en tappenade gebracht en dan blijk ik mij iPhone in de caravan aan de oplader te hebben laten liggen; dus bij dit verslag helaas geen foto’s . Gelukkig heeft Marijke haar iPhone wel bij zich .

We gaan wederom voor het volledige menu, bestaande uit Entrée + Plat + Dessert. We kiezen allebei als voorgerecht de Salade de jeunes pousses, burratina et magret de canard fumé en als hoofdgerecht de Fish & Chips de dorade, salade fraîcheur et légumes croquants, sauce tartare.

Het smaakt wederom bijzonder lekker, evenals de ijskoude rosé .

       

       

We twijfelen nog even wat we nu als dessert zullen nemen, want het aangeboden gebak, liegt er ook niet om, maar we gaan uiteindelijk allebei voor de Tiramisu aux abricots rôtis en dat is absoluut een schot in de roos. Goddelijk lekker .

       

We  sluiten af met een kopje koffie. als ik af moet rekenen, blijkt men het dessert apart in rekening gebracht te hebben en als ik de over daar op wijs, blijk ik de kaart niet goed gelezen te hebben . Nadat ik betaald heb, lopen we nog wat door het stadje.

Het is inmiddels al ruim na 15:00 uur en de parkeermeter is maar tot 15;25 uur betaald, dus we moeten wel terug naar de auto.

              

We zijn uiteindelijk rond 16:00 uur terug op de camping, waar we genieten van zon en wat lezen. Tegen 20:00 uur eten we een belegde baguette, waarna Marijke aan de thee en ik  aan de koffie ga.

       

We hebben wederom een heerlijk dag gehad, mooie dingen gezien en waanzinnig lekker gegeten.

Dag 16: L’Isle sur la Sorgue

Marijke heeft op de camping een prachtig Boeddhabeeld gezien en heeft van de eigenaar te horen gekregen waar zij dat gekocht hebben en we gaan daarom eerst richting Avignon. We vinden het zonder noemenswaardige problemen, maar het beeld kost ruim € 300,- Daar gaat dan nog wel 20% korting vanaf, maar dan nog; daarnaast is het véél te zwaar om mee te nemen.

We vervolgen onze weg, richting L’Isle sur la Sorgue, ons reisdoel voor vandaag. Het is rond het middaguur als we op zoek gaan naar een parkeerplaats. Helaas zijn de betaalde parkeerplaatsen rondom het centrum, allemaal ‘Complet’, maar het lukt mij om, op loopafstand van het centrum, een parkeerplaats te vinden. Wijs geworden door eerdere ervaringen, loop ik even bij de makelaar naar binnen om te vragen of het plekje waar ik mijn auto heb neer gezet, inderdaad ‘gratis’ is en dat is zo .

Op weg naar het centrum komen we langs een prachtig oud waterrad; daar blijken er overigens meer van te zijn.

       

L’Isle-sur-la-Sorgue wordt, mede vanwege de rivier de Sorgue, die door de stad stroomt, ook wel het Venetië van de Provence genoemd.

We willen uiteindelijk ergens langs de rivier gaan eten, maar een maal over de brug, lopen we eerst het stadje in.

      

De kerk wordt gerestaureerd en op een bord wordt keurig de geschiedenis van de eerdere restauraties,  aangegeven. De huidige restauratie is in 2014 begonnen en zal naar verwachting in 2017 afgerond worden.

We snappen waarom er hier zo veel toeristen komen; er is voldoende moois te zien, zeker als je de moeite neemt om af en toe van de gebaande paden af te wijken .

Als we weer bij La Sorge komen, gaan we op zoek naar een geschikt terras en geschikt betekent voor ons dat het er gezellig druk uit ziet en er sprake is van wat reuring. We gaan uiteindelijk bij Le Bouchon zitten en bestellen een karaf rosé. Deze wordt vlot gebracht en we krijgen er ook een karaf water bij.

We besluiten voor de ‘Formule complète’ te gaan en kiezen als allebei als voorgerecht Melon au Jambon Cru en als hoofdgerecht de Piece du Boeuf Grillee.

       

Het smaakt voortreffelijk en we sluiten af met Panna Cotta en een kopje koffie.

We lopen zonder vast gesteld doel een rondje langs het water.

      

Aan oude waterraderen geen gebrek en een dankbaar onderwerp voor een foto.

Het loopt tegen 15:00 uur en we besluiten langzaam terug te lopen naar de auto.

      

Er is in L’Isle sur la Sorgue vast nog heel veel moois te zien, maar we maken er deze vakantie geen al te lange dagen van en het voordeel is dat je daardoor wel echt tot rust komt.

Dag 15: Eyragues – Avignon – Saint Remy de Provence – Maillane

Vandaag is het plan om naar Avignon te fietsen en omdat er voor vandaag weer Mistral wordt verwacht, terwijl de temperatuur richting 30º gaat, ga ik op tijd weg. Op de weg naar Avignon, heb ik niet direct last van de wind, maar op de terugweg, richting Saint Remy de Provence heb ik hem regelmatig tegen .

      

Als ik eenmaal bij Saint Remy de Provence ben aangekomen, vind ik dat ik nog wel een stukje er aan vast kan plakken en ik kies er voor om dwars door het land, richting Maillane te gaan en dat levert wel weer aardige plaatjes op.

Omdat het op de plekken waar de zon niet komt, flink drassig is, moet ik goed opletten, waar ik rijd, maar ik kan niet voorkomen dat ik regelmatig door een modderplas moet rijden .

Als ik terug kom op de camping, heb ik ruim 60 kilometer gereden. Omdat het best wel hard waait, heeft de overbuurman de luifel met een stevig touw gezekerd.

De extra zekering van de luifel, blijkt, zoals het filmpje laat zien, geen overbodige maatregel te zijn.

      

De temperatuur is inmiddels 30º en dan is af en toe een windvlaag niet verkeerd.

       

Het is inmiddels 19:30 uur als ik aan het eten ga beginnen. Vanavond staat er pasta carbonara met kip op het menu.

       

Hoewel ik liever ‘rode saus’ heb, dan ‘witte saus’, smaakt het uitstekend.

Dag 14: Camargue

De buren zijn gisteren naar Saintes-Maries-de-la-Mer, dat aan de Middellandse Zee, in de Camargue ligt en zij zijn daar zo enthousiast over dat wij besloten hebben er vandaag heen te gaan. De Camargue is een moerasgebied dat vooral bekend vanwege de in het wild levende grijswitte Camargue paarden, de zwarte stieren, en de roze flamingo’s. Het is ongeveer 60 kilometer rijden en de rit duurt bijna anderhalf uur. Ik parkeer de auto net buiten het dorp en dan lopen we op ons gemak, langs de haven, terug naar het centrum.

Je kunt voor 7,50 met een treintje een rondrit van een uur maken door het Parc Naturel Régional de Camargue en de trein vertrekt om 10:45 uur; het is nu 10:44 uur. Ik betaal en we vertrekken direct daarna. We hebben prima plaatsen, in het eerste rijtuig.

We rijden door het dorpje heen en aan komen dan gelijk in het Parc terecht, waar we overal paarden en trailers zien.

In het water zijn, in de verte flamingo’s te zien.

De gids blijkt een enorme hoeveelheid oud brood bij zich te hebben en dat gooit ze regelmatig in het water en dat levert verrassende plaatjes op.

Het treintje vervolgt zijn weg en af en toe is een huis zichtbaar.

We stoppen even om bij de paarden te kunnen kijken. Marijke is gelijk in haar element; haar liefde voor paarden is er al zo lang als ik haar ken .

We rijden vervolgens weer richting Saintes-Maries-de-la-Mer, waar inmiddels het verkeer door de plaatselijke Gendarme wordt tegen gehouden.

Er gaat iets gebeuren, maar we weten nog niet wat, maar besluiten, net zoals de meeste mensen, in elk geval langs de kant te gaan staan om te zien wat er gaat gebeuren. Om 12;10 uur zien we beweging aan het einde van de straat en komt er een groep jeugdige ruiters op ons afgereden.

       

Even later komt er weer een groep ruiters aan, maar deze rijden beduidend harde dan de groep die we zojuist langs zagen komen.

Het blijkt dus dat een groep ruiters een aantal stieren in hun midden heeft en die worden op deze manier naar de arena gebracht, voor de Course Camarguaise, een niet bloedige variant op het stierenvechten, waarbij mannen die in witte kleding zijn gestoken proberen de stier een klein strikje, dat midden tussen zijn horens gebonden is, afhandig te maken.

Het was erg leuk om te zien en blijkbaar vindt dit dagelijks plaats. We besluiten een gezellig terras op te zoeken, waar we kunnen gaan lunchen. Er blijven telkens weer nieuwe groepen langs komen

Op het pleintje vlak bij het centrum staat een band lekkere muziek te spelen. Het doet ons erg denken aan de dweilbandjes die in Bergen op Zoom zo’n prominente rol spelen bij de Vastenavond.

We vinden uiteindelijk een restaurant, waar we buiten op het terras kunnen eten. De band komt op het terras naast ons spelen en dat brengt alleen nog meer sfeer en dan komt er weer een groep ruiters langs en ik kan het niet laten om ook van deze groep een foto te maken en uiteindelijk is dat misschien wel de mooiste foto, die ik vandaag van al die ruiters gemaakt heb.

We bestellen om te beginnen en karaf rosé en kiezen er in elk geval voor om een volledig menu te nemen.

Marijke kiest als voorgerecht de rauwe ham en ik neem de ‘Tellines’, kleine schelpjes, die werkelijk zwemmen in de knoflook .

Het hoofdgerecht bestaat uit zeevruchten, zoals gamba’s en mosselen en die zijn gegratineerd met kaas. Het wordt geserveerd met rijst en groente en is bijzonder lekker.

               

Als toetje neemt Marijke sorbetijs en ik kies voor de Iles flottantes.

                      

                       

We sluiten af met een kopje koffie en als ik afgerekend heb, lopen we de verschillende straatjes door en zo komen we bij de prachtig gerestaureerde Eglise de Notre-Dame-de-la-Mer, waar het beeld van de Zwarte Madonna, de beschermvrouw van de zigeuners te vinden is.

       

Het loopt inmiddels tegen 15:00 uur en we besluiten richting auto te lopen; het is tenslotte nog zeker anderhalf uur rijden voordat we weer op de camping zijn.

Als we alle straatjes zijn doorgelopen, lopen we richting strand om zo uiteindelijk naar de auto te lopen.

Ik besluit niet de zelfde weg terug te rijden, maar de rechter weg aan te houden en dat blijkt geen verkeerde keuze, want we kunnen nu van redelijk dichtbij, de flamingo’s zien .

Het is uiteindelijk ruim na 17:00 uur als we weer bij de camping zijn; het was wederom een fantastische dag.

Dag 13: Chateau Renard – Saint-Remy-de-Provence – Maillane

Vandaag zit ik al weer vroeg op de fiets, want het belooft weer een warme dag te worden, terwijl de Mistral ook nog aanwezig is. De tocht voert me vandaag langs Chateau Renard naar Saint-Remy-de-Provence.

Net buiten Saint-Remy kom ik, verscholen achter een hek met hoge toegangspoort, een prachtig huis regen. door met de fiets tegen de poort te gaan staan, lukt het me om een goede foto te schieten.

Het kost me even wat moeite om de juiste weg weer te vinden, maar het lukt me uiteindelijk, waarna ik via Maillane, terug fiets naar de camping.

              

Vandaag uiteindelijk ruim 35 kilometer gereden. De rest van de dag brengen we op ons gemak door op de camping.

       

Overdag zijn we blij dat we in de schaduw kunnen zitten, maar ‘s avonds koelt het af en toe best wel af en dan is het fijn als je in de zon kunt zitten, ook al moet je daar dan even de stoelen voor verzetten .

We eten vanavond noedels met garnalen en die maak ik klaar op de skottelbraai, als onze Duitse overburen, dikke zeventigers, belangstellende komen vragen hoe het werkt en waar je het kunt kopen. Op een onbewaakt ogenblik, zie ik in enen onder de skottel een grote steekvlam en zie ik hoe het plastic van de slang en het kraantje begint te smelten . Ik draai de kraan van de gasfles dicht en daarmee dooft ook het vuur.

De schade valt gelukkig mee; het blijkt dat de aansluiting van de gasfles enigszins is los gedraaid. Ik sluit de slag opnieuw aan en draai hem nu met een steeksleutel goed vast, waarna we alsnog aan ons eten kunnen beginnen

       

Dag 12: Aix-en-Provence – Bonnieux – Goult – Gordes

Marijke wil graag nog een keer naar Aix-en-Provence, dat ongeveer 60 kilometer van de camping afligt en omdat de weersvoorspelling voor vandaag wat minder is, doordat de Mistral haar kop weer opsteekt, besluiten we daar voor te kiezen.

       

In Saint Andiol, een dorpje waar we door heen rijden, zie ik een garage die ‘oude’ auto’s restaureert; er staan o.a. een Peugeot 204 en een Triumph voor de deur.

Het navigatiesysteem brengt ons ook nu weer feilloos naar het centrum, waarna we de auto weer in een ondergrondse parkeergarage achter laten.

We lopen richting Place Charles de Gaule, richting de Cours Mirabeau, de mooiste straat van Aix-en-Provence.

Ook hier is de markt in volle gang, maar daar kwamen we dus niet voor .

       

       

We lopen op ons gemak wat door de stad en genieten van hetgeen we onderweg tegen komen.

Ondertussen is het ook weer lunchtijd geworden en kijken we alvast om ons heen naar gezellige terrassen. Waar we in eerste instantie willen gaan zitten, wordt net het laatst beschikbare tafeltje ‘ingepikt’, maar even verder op vinden we een terras, waar we lekker buiten kunnen zitten.

Marijke bestelt water en ik kies voor een biertje van de tap. We besluiten geen menu te nemen, maar uitsluitend een hoofdgerecht en dan nemen we ergens onderweg een ijsje. Marijke gaat voor de Steak Tartare en ik kies voor de Risotto met St. Jacobsschelpen.

                  

Het smaakt weer voortreffelijk en als we verder lopen, komen we een tentje tegen waar ze frozen yoghurt verkopen. Marijke kiest voor citroen en ik neem kersen. Terwijl we het rustig zitten op te eten, passeert er een prachtige Fiat 500.

Als we weer op de Cours Mirabeau lopen, begint het te regenen; gelukkig heb ik mijn paraplu in de rugtas gestopt .  Het houdt helaas snel op met zachtjes regenen en we besluiten terug te gaan naar de parkeergarage en dan maar met de auto wat rond te rijden, richting Abbaye de Sénanque; misschien zien we daar wel bloeiende lavendel?

Als we Aix-en-Provence uitrijden, regent het nog steeds.

We rijden bewust over de kleiner binnen weggetjes en komen zo bij het prachtige dorpje Bonnieux, dat zo tegen de berg aangeplakt lijkt te zijn.

Het is inmiddels 15;45 uur en hoewel het inmiddels droog is, hangt er nog wel een flinke bewolking.

En dan, op de weg van Bonnieux naar Goult, zien we voor de eerste keer deze vakantie, een veld met bloeiende lavendel.

Bij Goult zelf komen we deze molen tegen.

En eer een klein stukje verder deze prachtige wilde bloemenpracht.

Het blijkt dat je, om bij de Abdij van Sénanque richting Gordes moet. Nu zijn we hier jaren geleden ook al eens geweest, maar toen kwamen we van de andere kant gereden.

Als we de weg naar boven volgen, komt er op enig moment, net voor de grote parkeerplaats aan je rechter hand, links een afslag naar de Abdij en die is, vanwege asfalteringswerkzaamheden, afgesloten, maar je blijkt ook dwars door Gordes te kunnen rijden en dan buiten Gordes, alsnog linksaf te kunnen. En zo komen we uiteindelijk in Sénanque terecht.

Jammer genoeg is er geen bloeiende lavendel, maar het is leuk om hier even geweest te zijn. We pakken de zelfde weg via Gordes terug, richting de camping.

Het is inmiddels al 18:00 uur geweest als we terug zijn in Graveson. Marijke neemt een alcoholvrij biertje en ik heb nog een blikje Weissenbier gevonden. We eten pas tegen 20:00 uur en op het menu staat vanavond baguette met worstjes van de BBQ. Marijke vindt het inmiddels te fris en heeft daarom haar vest maar weer aangetrokken.

       

Klokslag 21:00 uur is het tijd voor de laatste chemo en omdat de tabletten niet met de hand mogen worden aangeraakt, ‘eet’ Marijke ze als het ware uit de verpakking.

       

Qua weer was het vandaag de minste dag tot nu toe, maar we hebben prachtige dingen gezien en heerlijk gegeten.